Wij houden van Holland, écht waar!

Maxima zei in 2007 “Dé Nederlander bestaat niet.” Boem.

Haar woorden sloegen in als een bom. En nog, bijna 5 jaar na dato, worstelen we met onze Nederlandse identiteit. Wie zijn wij?

Die onzekerheid valt weg met dagen als Koninginnedag, want dan zijn we allemaal oranje! Met het EK en het WK weten we het ook zeker: Wij zijn het Nederlands elftal, hup Holland hup! Maar de behoefte aan die vrolijke oranje mensenmassa en het gevoel van eenheid die het met zich meebrengt neemt steeds meer toe, iets wat niet onopgemerkt is gebleven in media- en reclameland. Want, hey, wij houden van Holland! Als je naar ons kijkt, ben jij een échte Nederlander! Maar is dat wel zo’n goede ontwikkeling? 

Het vinden van de Nederlandse identiteit is een drama dat al begon in het tijdperk Pim Fortuyn. Autochtonen en Allochtonen kwamen tegenover elkaar te staan en de moord op Fortuyn maakte de zaak er alleen maar erger op. Hierna was er geen houden meer aan. De dood van Van Gogh, de groeiende afkeer voor alles wat vreemd is en op hun beurt de afkeer van de allochtoon tegen de nieuwe nationale welkomstboodschap: Vol = Vol. Geert Wilders speelt heel slim in op de angst onder de autochtonen om hun land kwijt te raken. Maar met zijn PVV vergroot hij de kloof en voert hij de spanning alleen maar hoger op.

Toch is politiek is niet de enige factor die meespeelt. Rob Wijnberg noemt in zijn boek ‘Dus ik ben’ ook de individualiteit in onze maatschappij. In zijn woorden: ‘Erbij horen wordt vervangen door jezelf zijn’. Burgerlijk zijn is uit den boze. Maar als we allemaal onszelf zijn, wie zijn we dan als land?  Zo weerklonk het van alle kanten. De vlag moet vaker uitgehangen, iedereen moet erbij horen en de inburgeringcursussen werden verplicht. 

Opeens was alles Hollands! Je kunt tegenwoordig je kont niet keren of het oranje en roodwitblauw van onze vlag en wimpel komen je tegemoet. We ploffen allemaal voor de tv en zappen naar Wat Vindt Nederland?, Holland’s Got Talent, The Voice Of Holland of  Ik Hou Van Holland, met onze delftsblauwe bordjes op schoot.

Ook in de reclamewereld weet men flink te profiteren van ‘onze’ identiteitscrisis. Eneco komt bijvoorbeeld met Hollandse Wind (wat dat ook mag betekenen, men mag er van uit gaan dat die wind ook wel is door Duitsland heeft gewaaid). Ondertussen profiteert de Nederlandse Energie Maatschappij gezellig mee en het ergste voorbeeld  van uitbuiting is misschien wel Hollandsnieuwe. We kennen allemaal de reclames van de provider waarin een man tien minuten te lang onder de zonnebank ligt en ineens dubbel zoveel moet betalen. Een slimme metafoor voor het standaard telefoonabonnement.

Essayist Bas Heijne schreef hier al over in zijn column De Ziekte Die Holland Heet. “Het stramien is bekend: de hardwerkende burger wordt genaaid waar hij bij staat door de grote jongens, bedrijven die hem handig lokken naar een donker woud van ondoorzichtige voorwaarden, verborgen clausules en een onzichtbare klantenservice. Nu hebben we Hollandsnieuwe – klein tegen groot, eenvoud tegen moeilijkdoenerij, Hollandse eerlijkheid tegen heel die commerciële oplichtersbende”, aldus Heijne. Jammer alleen dat die ‘Hollandse eerlijkheid’ een grote leugen bleek te zijn. De consumentenwaakhonden van het programma Kassa onthulden namelijk dat Hollandsnieuwe allesbehalve Hollands is, en al helemaal niet nieuw. Hollandsenieuwe blijkt namelijk gewoon Vodafone te zijn, de commerciële baas himself.

Ook in de wereld van thee is het niet meer veilig. Zo begon Pickwick aan de reclamecampagne voor hun Dutch Thea Blend: Échte Hollandse thee gemaakt door échte Hollanders! Knallen met die VOC-mentaliteit! Want afgezien van dat geinige oranje kleurtje en de paar sinaasappels die erin zitten, is die thee niet Hollandser dan Vodafone. Toch is niet alle oranjegekte slecht. Natuurlijk gaat deze sluwe uitbuiting van onze situatie heel ver, maar is dan alles met een patriottische insteek meteen fout? Zo zou het bijna lijken. Want er is niet alleen kritiek op deze oranje reclames, maar ook op programma’s als Ik Hou Van Holland. Persoonlijk vind ik dit een uitzondering op de regel. John de Mol zal vast lekker verdienen aan de kijkcijferknaller van de zaterdagavond, maar betekend dit dat de beste man een slecht programma heeft gemaakt?  

Ik Hou Van Holland is een patriottische spelshow waarin twee teams met hun vaste teamcaptains Jeroen van Koningsbrugge en Guus Meeuwis tegen elkaar strijden onder leiding van Linda de Mol. Het team met een roodwitblauwe publiek versus het team met het oranje publiek, compleet met een paar lekker Hollandse koeien op de set en zelfs (ja deze band bestaat echt) de  I Luv Holland band wordt ingeschakeld. Lekker over de top. ‘De doorn in het oog’ van intellectueel Nederland wordt het genoemd, een onnozele spelshow. Toch is dit een programma waarvan we oprecht wat leren over onze cultuur op een leuke manier. De inburgeringscursus 2.0! Zo moesten de teams zoveel mogelijk spreekwoorden zien te raden, moeten ze Nederlandse liedjes herkennen en wordt er wat aan de spelling gedaan. Ik twijfel of de intellectuele klagers ‘iets verstieren’ ook correct hadden gespeld als ‘iets versjteren’. Goed voor je Nederlands en algemene kennis is het dus zeker. Daarnaast kwam Ik Hou Van Holland uit de bus als het meest humoristische programma op de Nederlandse tv in het Nederlands Humoronderzoek 2011 (Comedy Central). Lekker melig leren dus, en dat blijft ook het beste hangen.

Kritiek is er niet alleen op de zogenaamd onnozele opzet, maar ook op het voornamelijk blanke publiek in de show. Critici noemden het programma ‘eenzijdige vaderlandsliefde’. En daar leggen ze de vinger op de zere plek. Ik Hou Van Holland is zelfs zo ver gegaan om deze critici het zwijgen op te leggen dat ze virtuele Surinamers en Marokkanen in het publiek hebben geanimeerd. Programmadirecteur Erland Galjaard verdedigd zijn geanimeerde multiculturaliteit: “Jullie begrijpen ongetwijfeld dat het in deze tijden van polarisatie niet eenvoudig is om subgroepen enthousiast te maken voor publieksdeelname in een gezellig nationalistisch programma, waarin de loftrompet wordt afgestoken voor de abortusboot, coffeeshop, Frans Bauer en Spetters. Dankzij de moderne techniek hebben we dit vacuüm gelukkig op kunnen vullen.”

Toegegeven, de kritiek dat het publiek in het programma geen afspiegeling is van de huidige bevolking is terecht. Maar wie zijn aandacht afwend van het publiek en naar de teams kijkt ziet wel degelijk (echte) diversiteit. Zo kwamen Nadjib Amhali, Raiman, Kim-Lian van der Meij en Winston Gerschtanowitz enthousiast meedoen. Postitieve ‘uitmelking’ van de oranjegekte is er dus ook.

Zie je wel, we houden allemaal van Holland! Ook de virtuele Surinamers.

Moeder spuit 7-jarige dochter plat!

Als zeven-jarig meisje speel je met barbies, klim je in bomen en breek je af en toe de make-up kit van je moeder open. Logisch toch? Voor Bree Evans niet. Zij heeft al opgespoten lippen, getatoeëerde wenkbrauwen en Botox.
Iedere twee maanden ligt de kleine Bree netjes stil terwijl haar moeder Sharon haar Botox inspuit. Sharon wil perse dat Bree net zo succesvol wordt als Willow Smith, de dochter van Will Smith. ‘Het is mijn dochter en ik moet er zeker van zijn dat ze een ster wordt’.


Sharon kwam op het idee nadat ze andere moeders bij castings erover hoorde praten. Volgens hen was het goedkoper dan al die lagen make-up en liet het gif hun kids ‘stralen’. Nadat ze bij 15 artsen aanklopte die allemaal weigerden om het kind plat te spuiten, werd haar erop gewezen dat ze het zelf kon doen. ‘Ik had vier jaar geleden een 12 weken durende cursus schoonheidsspecialist gedaan dus die kennis hielp’, vertelt Sharon. Ze kocht een crème om de pijn van het arme meisje iets te verzachten. ‘Ze huilde wel een beetje maar was dolblij met het resultaat’.


En niet alleen de Botox gebeurde gewoon thuis bij mama, ook het tatoeëren van Bree’s wenkbrauwen deed ze zelf. Sharon had geleerd hoe ze dit moest doen van een ex-vriend. Hij was namelijk tatoeëerder.


Kritiek komt niet aan bij Sharon. ‘Ik weet dat mensen woest zullen zijn maar dat kan me niks schelen. Het is mijn kind en dit is mijn beslissing (..) Bree wordt groter en succesvoller dan Willow’. Ook zegt ze dat ze haar dochter ‘red’ van rimpels op latere leeftijd en dat ze geld zal besparen op make-up.


Bree zelf vindt het geweldig. ‘Sommige meisjes op school zeggen dat het verkeerd is.. maar zij zijn gewoon dom en jaloers’, volgens het meisje.

Oh Oh Den Haag

In mei is het zover. Dan ga ik echt verhuizen naar Arnhem.. Ik kan het toch niet helpen om wat nostalgisch terug te kijken op Den Haag, ook al zal ik daar nog vaak zat zijn (Ze hebben geen strand in Arnhem.. hallo wat denk jij nou?).

Jaja, technisch gezien woon ik in Voorburg, maar ik ben in letterlijk 2 minuten in Den Haag. Ik ben opgegroeid met het strand van Scheveningen en het Omniversum, in tussenuren gingen we de stad in, ik kan Oh Oh Den Haag helemaal meezingen, juich met m’n pa mee als ADO heeft gewonnen en op zaterdagavond sta ik toch echt in de Haagse Kluis.

Toen ik voor het eerst naar school ging in Amsterdam kreeg ik nog wel eens commentaar op mijn “Haagse o”. Ik heb ook flink m’n best gedaan om het beetje accent wat nog over was de kop in te drukken. Ik schaamde me ervoor, waar ik nu eigenlijk wel echt spijt van heb.
Je moet gewoon kunnen zijn wie je bent toch?

Buiten het westen staat Den Haag gelijk aan oh oh cherso... en daar krijg je ook shit om. Zij zien ordinaire, domme, grofgebekte mensen met een plat accent en gaan er klakkeloos van uit dat jij ook zo bent. Ja, kunt veel over Sterretje, Matsoe Matsoe of Elize bitchen, maar mensen zien niet wat er nou écht Haags aan ze is. Ze zijn goudeerlijk, direct, laten zich niet dirigeren en ze zorgen voor elkaar.


Dat is iets wat ik zelf heel erg herken. Al ken je iemand net 5 minuten, als je lastiggevallen wordt staan ze voor je klaar. Punt. Het is ook normaal om elkaar gewoon te vertellen wat je denkt. Geen doekjes erom winden, gewoon is écht zeggen wat je denkt. Ik vind het prachtig! Dat zouden ze nou overal moeten doen. Weg met dat gefluister achter ruggen om! Gewoon ‘Gozer, Chick, zout op’. Duidelijke taal.

 Ik denk dat je iets pas echt gaat waarderen als je het verlaat. Het strand heb ik altijd voor lief genomen, Haags praten heb ik mezelf zelfs afgeleerd en deed ik alleen met vrienden. Nu ik ga verhuizen is het allemaal ineens veel mooier.

Toch vind ik mijn plekje wel in Arnhem. Het is een andere stad, maar dat maakt het niet slecht. Arnhem is misschien niet kliekerig, maar wel heel open. Ik heb ondervonden dat je met een wijntje op binnen 10 minuten bevriend kan raken met een hele kroeg! Om vervolgens de volgende dag geen idee te hebben van wie je allemaal ontmoet hebt, maar dat terzijde. Ik kan er lekker shoppen, stappen en er zijn leuke terrasjes. En het belangrijkste: ik ga erheen met iemand waarvan ik hou. Dat zou de Schilderswijk nog leuk maken.
En ach, als ik op zondagavond met mijn Scheveningse oma en mijn Haagse ouders om de tafel zit, kan ik weer lekker los.
Oh Oh Den Haag!

Geert aan het lijntje

De VVD en de CDA moeten echt eens samen op puppycursus. Puppycursus ja, je las het goed. Ik zal mezelf even uitleggen: Ik zie de PVV als een ongetraind waakhondje die nog regelmatig in het huis pist en nog niet heeft geleerd om te zitten of af te gaan.

Kijk, zodra Leers begint over het makkelijker maken van Turkse gezinsmigratie zegt ik go Geertje, pak hem! Volgens Gerd Leers zou het namelijk moeten kunnen als een huwelijk binnen 3 jaar spaak loopt dat de overgevlogen partner dan lekker blijft. Zo kan ik het ook, trouwen, na een weekje scheiden en voila! Verblijfsvergunning.

Maarja, als hij dan vervolgens overmoedig wordt en begint te blaffen over het afschaffen van de onafhankelijke rechtspraak waar we zo trots op zijn, dan wil ik hem het liefst aan de lijn leggen en muilkorven.

Geertje heeft zichzelf met de wankelende meerderheid van Rechts namelijk op het perfecte plekje weten te zetten: Gedoogpartner. Hij mag roepen wat hij wil en de VVD en het CDA zijn de verantwoordelijken. Dat heeft die goed geregeld toch? Het is dus ook aan de rest van het kabinet om hem te temmen.

Ik heb 3 theorieën:

1.       1. Hij heeft z’n haar teveel gebleekt. Dit heeft zijn hersens aangetast en hij heeft nu een soort tourette syndroom. In plaats van random woorden weet hij er alleen hele zinnen uit te persen.

2.      2. En dit lijkt me iets logischer: Hij doet het expres. Hij wil Nederland shockeren en als de “grote revolutionair” neer worden gezet. Een hoop mensen kijken hier tegenop.

3.      3. Ik hoop echt dat dit niet het geval is, maar het zou ook kunnen dat hij serieus gelooft in alles wat hij uitkraamt. Dan heeft hij een stel flinke issues. Tijd voor therapie?

Laten we hopen dat het 2 is, als Rutte en Verhagen dan af en toe aan het lijntje trekken loopt het allemaal wel los.

Kom jij erbij staan?

“Kom je erbij staan?” Een goedlachse student met bruin krullend haar en een blauw hesje staat hand in hand in een lange rij mensen. Ze proberen te voorkomen dat de trambaan word geblokkeerd. “Daar gaat het toch om? Vredig demonstreren? Hoe ga je, je boodschap laten klinken als de media de kans krijgt om te schijven over relletjes?”
Op het Malieveld in Den Haag stonden vanmiddag ongeveer 15.000 studenten en aanhangers te demonstreren tegen de bezuinigingen in het hoger onderwijs. Van de Arnhemse Achterhoekkers tot rasechte Hagenezen, iedereen was aanwezig om zich te laten horen. Hiernaast waren er voor het eerst hoogleraren aanwezig bij een studenten protest. 800 hoogleraren liepen in toga om de hofvijver om hun steun te betuigen. Toen om half vier de demonstratie op het Malieveld was afgerond en Staatsecretaris Zijlstra onder luid boegeroep had laten weten door te willen gaan met zijn bezuinigingsplannen, trok de stoet richting het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap de demonstratie door te zetten. “OpRutte!” klonk het van alle kanten.

De demonstratie verliep over het algemeen vredig. Helaas vonden op het einde toch een aantal relschoppers het nodig om met vuurwerk te gooien, waarop de ME zich klaarmaakte en politie met traangas en paarden toesnelde om de orde te herstellen. Nu maar hopen dat de media de daadwerkelijke demonstratie opmerkt en geen sensatieverhalen maakt van een paar kleine relletjes in de stad…

Life is a song

Een glimlach en een zakdoek. Dat was alles en het was meer dan genoeg. Simpel lijkt het, gewoon een teken van naastenliefde, een teken van sympathie. Dat, dat nog bestaat in Nederland beurde me een klein beetje op. In ieder geval genoeg om door die killing van een reis heen te komen.
Na zeven jaar is mijn lieve hond, ingeslapen. Ik hoorde het in Amsterdam, bij het metrostation. In het spitsuur met de metro en de trein terwijl de tranen je in de ogen staan. Fijn. Iedereen staart je aan, negeert je of loopt met een boogje om je heen. Behalve de vrouw tegenover me. Ze glimlachte, rommelde wat in haar tas en bood me een zakdoekje aan. Geen woorden.

Iemand die nooit een huisdier heeft gehad zal waarschijnlijk niet begrijpen waarom ik zo overstuur ben. Vanaf mijn elfde werd ik iedere dag door Arwen thuis begroet door geblaf, gekwispel en een lik. Je ziet zo’n beestje opgroeien, leren. Je ziet hoe lief en zachtjes ze doet bij kleine kinderen of puppies. Ze liet ons wijlen kitten Elwin tussen haar poten spelen for crying out loud. Als ik s avonds met haar over straat liep en een groep jongens deed irritant tegen me, ging ze grommen. Ze gaf me liefde, bescherming en ik zal haar zeker missen.

Maar we vergeten nog wel is hoe vreemd het überhaupt is dat we leven. Dat we zeven jaar met zo’n beestje mogen doorbrengen. Ze heeft een operatie tegen alle kansen in overleefd en nog twee extra blije weken gehad. Het leven is een liedje, en ik ben dankbaar dat ik mee mag zingen.

Vanaf nu zit er altijd een pakje zakdoekjes in mijn tas. Voor het geval dat het meisje tegenover me ze ooit nodig heeft.

Move over Tarzan, de Wii-brator komt eraan

Move over Tarzan, de Wii-brator komt eraan
Telefoonseks is zó 2009

Foto: Mojowijo.com & Ilikedoodles.com

Het sexappeal van Nintendo zit flink in de lift. Het begon al met Gameboy condooms en nu is daar de MojoWijo, een apparaat dat je Wii-remote control omtovert in een vibrator.

Virtuele seks met je vriend in Groningen, iemand in dezelfde kamer of gewoon alleen met je Wii? Dat is nu officieel mogelijk dankzij het bedrijf Mojo. Mojo komt met een apparaat dat aan te sluiten is op een Wii-remote control, waarna deze veranderd in een veelzijdige vibrator: de MojoWijo.
Je kunt de MojoWijo niet alleen gebruiken om het zelf leuk te hebben, je kunt ook de remote van een ander besturen. Zo kun je dus met iemand in dezelfde kamer of via het internet virtuele seks hebben. Je hebt hier de spelcomputer zelf niet voor nodig. De MojoWijo ligt deze herfst in de schappen. Als je niet kunt wachten kun je je opgeven als proefpersoon voor de MojoWijo.
Afgelopen zomer maakten twee studenten uit de Verenigde staten het Nintendo ook al lastig. Ze ontwierpen de condoomlijn ‘Play’ die afgeleid is van de Nintendo Gameboy. “De ‘Play’ campagne staat voor lol hebben. Play preekt niet, zeurt niet, maar moedigt simpelweg veilige seks aan op een leuke, jeugdige manier”, aldus Ben Marsh en zijn medeontwerpster Julia Roach.
Nintendo zelf was alles behalve enthousiast. In hun commentaar spelden ze de naam van het product verkeerd (Mojowito), en gaven ze een korte uitleg: “Het is geen officieel gelicenseerd Nintendo product. Verder hebben we er niets over te zeggen.”